Αλλοιώσεις μαστού υψηλού κινδύνου

Είναι γνωστό πια πως ο καρκίνος του μαστού αποτελεί τη συχνότερη μορφή μη δερματικού καρκίνου για τον γυναικείο πληθυσμό. Υπολογίζεται πως στην Ελλάδα πάνω από 4000 γυναίκες ετησίως διαγιγνώσκονται με κάποια μορφή καρκίνου στο μαστό.

«Κάλλιον του θεραπεύειν το προλαμβάνειν» είχε πει ο Ιπποκράτης και η σύγχρονη πραγματικότητα τον επιβεβαιώνει πλήρως.

 

Τι σημαίνει ο όρος αλλοιώσεις μαστού υψηλού κινδύνου;

Πρόκειται συνήθως για ψηλαφητικά ή απεικονιστικά ευρήματα, τα οποία αν και δεν έχουν τα τυπικά χαρακτηριστικά κακοήθους νόσου, αυξάνουν δυνητικά τον κίνδυνο για εμφάνιση καρκίνου του μαστού.  Η διάγνωση τέτοιου είδους ευρημάτων πραγματοποιείται με δειγματοληπτικό έλεγχο σε βιοψία με βελόνα.

Οι αλλοιώσεις αυτές μπορεί να συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο μελλοντικής ανάπτυξης καρκίνου του μαστού ή με συνυπάρχουσα παρουσία κακοήθειας κοντά στην εν λόγω αλλοίωση. Γι’ αυτό το λόγο συχνά συστήνεται η χειρουργική αφαίρεση της πάσχουσας περιοχής, όταν διαπιστωθεί μια τέτοια βλάβη στη βιοψία με βελόνα.

Ποιες είναι οι αλλοιώσεις υψηλού κινδύνου;

Παρακάτω παρουσιάζονται αλλοιώσεις οι οποίες περιλαμβάνονται στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης είναι εκείνα που την καθιστούν μοναδική. Μόνο ένας εξειδικευμένος ιατρός στο πεδίο του μαστού είναι σε θέση να αξιολογήσει με ακρίβεια κάθε περίπτωση.

• Άτυπη υπερπλασία των πόρων (ADH)

Αυξάνει 4-5 φορές τον σχετικό κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού. Μετά τη διάγνωση με βιοψία με βελόνα, ενδείκνυται η χειρουργική αφαίρεση της παθολογικής περιοχής, ώστε να αποκλειστεί η ταυτόχρονη συνύπαρξη παρακείμενης κακοήθους βλάβης. Αν δεν ανευρεθεί συνυπάρχον καρκίνωμα, συστήνεται η συχνή, τακτική παρακολούθηση. Η χημειοπροφύλαξη με χορήγηση ταμοξιφένης αποτελεί επίσης μια εναλλακτική αντιμετώπιση σε ορισμένες περιπτώσεις.

• Άτυπη λοβιακή υπερπλασία (ALH)

Η πάθηση αυτή κατατάσσεται στις καλοήθεις παθήσεις, αυξάνει όμως 4 φορές τον κίνδυνο ανάπτυξης διηθητικού καρκίνου του μαστού. Συχνά δεν είναι ψηλαφητή και πολλές φορές ανιχνεύεται ως τυχαίο εύρημα σε βιοψία για άλλη πάθηση.

• Λοβιακό καρκίνωμα In Situ (LCIS)

H συγκεκριμένη αλλοίωση δεν θεωρείται κακοήθεια του μαστού, αλλά παράγοντας κινδύνου για ανάπτυξη κακοήθειας.

Μπορεί  να  είναι πολυεστιακό ή αμφοτερόπλευρο. Αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου μαστού περίπου κατά 1% ανά έτος (περίπου 20-30% σε 15 έτη). Ο διηθητικός καρκίνος που αναπτύσσεται είναι είτε λοβιακού είτε πορογενούς τύπου.

Οι εναλλακτικές αντιμετώπισης περιλαμβάνουν τη στενή παρακολούθηση, τη χημειοπροφύλαξη με ορμονοθεραπεία, ενώ η αμφοτερόπλευρη ολική μαστεκτομή συχνά αποφεύγεται, αλλά παραμένει στη συζήτηση, ειδικά για γυναίκες με ισχυρό κληρονομικό ιστορικό.

• Θηλώματα/θηλωμάτωση (Papillary lesions)

Καθώς η βιοψία με βελόνα δεν μπορεί πάντα να διακρίνει αξιόπιστα την παρουσία ή όχι κακοήθειας, συστήνεται η αφαίρεσή τους. Ειδικά η παρουσία ατυπίας σε μονήρη ή πολλαπλά θηλώματα ή ακόμη και σε θηλωμάτωση επιβάλλει την αφαίρεσή τους.

Τέλος, στις αλλοιώσεις υψηλού κινδύνου περιλαμβάνονται:

• Ακτινωτή ουλή με ατυπία
• Επίπεδη επιθηλιακή ατυπία
• Αλλοιώσεις τύπου βλεννοκήλης με επιθηλιακή ατυπία

 

Προληπτικός έλεγχος μαστού

Από τα παραπάνω εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι σε μια βιοψία μαστού το τελικό συμπέρασμα: «αρνητικό για κακοήθεια» δεν αρκεί για να επαναπαυθούμε. Διαπιστώνονται αλλοιώσεις που περιγράφονται λεπτομερώς «στα ψιλά γράμματα» μίας παθολογοανατομικής εξέτασης που μόνο  ένας ειδικός ιατρός είναι σε θέση να ερμηνεύσει. Ορισμένες από αυτές αυξάνουν τον κίνδυνο ταυτόχρονης συνύπαρξης καρκίνου ή ανάπτυξης καρκίνου του  μαστού στο μέλλον. Ο Ιατρός θα καθορίσει αν απαιτείται χειρουργική αφαίρεση και το κατάλληλο πρόγραμμα παρακολούθησης.

Οι προληπτικές εξετάσεις του μαστού είναι απλές και αποτελεσματικές και πρέπει να γίνονται σε ετήσια βάση από όλες τις γυναίκες. Η κλινική εξέταση θα πρέπει να ξεκινάει από την ηλικία των 20 ετών. Ο ιατρός στη συνέχεια θα κατευθύνει τις ασθενείς σχετικά με τη συχνότητα των επισκέψεων και το είδος των εξετάσεων που θα πρέπει να πραγματοποιούνται.

Ο προληπτικός έλεγχος του μαστού περιλαμβάνει:

• Κλινική εξέταση από
• Υπερηχογράφημα μαστών
• Μαστογραφία

Τέλος η αυτοεξέταση του μαστού μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια, καθώς η γυναίκα σε βάθος χρόνου θα καταφέρει να εξοικειωθεί με τη φυσιολογική μορφολογία του μαστού της, με αποτέλεσμα να αποκτήσει τη δυνατότητα εντοπισμού κάποιας αλλαγής.

Επικοινωνήστε με τον Ειδικό Χειρουργό Δρ. Γιώργο Ανθιμίδη, προκειμένου να λάβετε αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με την υγεία του μαστού, τον απαραίτητο έλεγχο και την αντιμετώπιση παθήσεων.